مطلب ویژه
خبرگزاری رویترز در گزارشی تحلیلی به وضع تحریمهای بین المللی علیه ایران و وضعیت پرونده اتمی ایران پرداخته است که در آن با چندین تن از شهروندان ایرانی نیز در همین مورد مصاحبه کرده است. این مطلب صرفا به برگردان فارسی صحبتهای این شهروندان می پردازد.
در مغازه ها و بازارها شهروندان ایرانی می گویند در یک دستشان حقوق ثابت و ناچیزی است که می گیرند و در دست دیگرشان هزینه های سرسام آور اجازه بها؛خوراک و... قرار دارد.
یک معلم انگلیسی که نخواسته نامش فاش شود می گوید «تا وقتی که حرف از تحریمهاست قیمتها بالا می روند.ملت هزینه سنگینی در نزاع اتمی می پردازد».
یک مرد 45 ساله و صاحب دو بچه که ماهی 400 دلار حقوق می گیرد می گوید «آیا مسئولان می دانند که برای مردم عادی چقدر سخت است شکم بچه هایشان را سیر کنند؟!».
«محمد ساداتی» مهندس معمار 36 ساله هیچ شکی ندارد که دلیل افزایش قیمتها چیست. وی میگوید «تا وقتی که صحبت درباره تحریمهای احتمالی جدید علیه ایران در میان است قیمت همه چیز بالا می رود».
«مهتاب حشمتی» می گوید وی از چشم انداز انزوای بین المللی ایران نگران است. او می گوید «دو بچه من در خارج درس می خوانند.من امیدوارم تحریمها طوری ایران را منزوی نکنند که ما نتوانیم برای دیدن بچه هایمان به خارج سفر کنیم».
«حبیب رستمی» یک بازرگان ایرانیست. وی می گوید به خاطر اعمال محدودیتها بر بخش مالی ایران مجبور شده است شرکت واردات مواد غذایی خود را تعطیل کند.
او می گوید «کسب و کار در ایران سخت تر و سخت تر می شود.قیمت کالاها به حدی بالا رفته است که مردم عادی نمی توانند آنها را تهیه کنند».
در مقابل همه اینها نسرین نعمتی معلم 41 ساله و بازنسشته قرار دارد. وی اگر چه از تورم بالا شاکیست ولی از مواضع دولت دفاع می کند و می گوید به آن افتخار می کند.
او می گوید «من حاضرم هزینه حفظ برنامه اتمیمان را بپردازم.غربی ها کی هستند که به ما بگویند آن را متوقف کنیم».
بیتا 31 ساله و کارمند بخش خصوصی می گوید «اگر شما تلویزیون را نگاه کنید و اخبار مطبوعات را بخوانید از تحریمها نمی ترسید. اما من اخبار را از اینترنت دنبال می کنم ..... انزوای بین المللی کشور برای شهروندان ترسناک خواهد بود».
تهیه کنندگان : پریسا حافظی و رامین مصطفوی
ترجمه : اراک ؛ شهر من
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر