چندی است که اعتراضات غیر سیاسی و صرفا اقتصادی و صنفی کارگران زحمت کش صنایع مختلف شهر اراک به صورت متناوب و البته دنباله دار برای عدم پرداخت حقوق و مزایایی که ماههاست دریافت نکرده اند و یا از مدیریت مدیران نالایق حاکم بر شرکتهای خود که منجر به این وضع نامناسب شده اند گلایه دارند آغاز شده است.
در این مدت کارگران معترض در محلهای مختلفی گرد آمده اند و خبرنگاران رسانه های استان به استثنای صدا و سیمای استانی به انعکاس اعتراضات آنان پرداخته اند که نقش بسزایی در پیشبرد خواستهای این کارگران داشته است اما یک سوال باقی می ماند : چرا صدا و سیمای استانی خبرنگاران خود را به جمع این کارگران نمی فرستد و یا برنامه ای در خصوص مشکلات آنان تهیه نمی کند؟
در این مدت کارگران معترض در محلهای مختلفی گرد آمده اند و خبرنگاران رسانه های استان به استثنای صدا و سیمای استانی به انعکاس اعتراضات آنان پرداخته اند که نقش بسزایی در پیشبرد خواستهای این کارگران داشته است اما یک سوال باقی می ماند : چرا صدا و سیمای استانی خبرنگاران خود را به جمع این کارگران نمی فرستد و یا برنامه ای در خصوص مشکلات آنان تهیه نمی کند؟
آیا انعکاس این اعتراضات در صدا و سیما از نظر مدیران آن نوعی سیاه نمایی دولت محسوب می شود یا چنین اجازه ای به آنان داده نمی شود؟!
در تعریف و توجیه وجود شبکه های استانی سیما و صدا انعکاس اخبار و رویدادهای مربوط به آن استان و تولید و پخش برنامه های بومی آن منطقه مدنظر قرار گرفته است. شهر اراک با توجه به وجود صنایع مختلف یک شهر کارگری است و قالب شاغلان و نیروی کار اراک در این بخش فعالند. چرا صدا و سیمای استانی به یکی از اصلی ترین وظایف خود که اطلاع رسانی و آن هم اطلاع رسانی در مورد مسائل قشر کارگر که بخش بزرگی از جمعیت شهر و استان ما را تشکیل می دهد عمل نمی کند تا کارگران معترض شرکت آونگان در تجمع دیروز (14 بهمن ماه 88) شعار ندهند : ننگ ما ننگ ما .... ما!.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر