مرکزی دیلی: اینجا اراک است.شهری که سالهاست مردمش از آلودگی شکوه می کنند و روز بروز بیمار تر می شوند و صنایع آلاینده اش مدام بفکر توسعه هستند.کدام مسئول بررسی نموده که این صنایع چه گلی به سر مردم اراک زده اند جز اینکه هنوز جوانانمان بیکارند و صنایع شهرمان شده جولانگاه کارگران غیر بومی استانهای مجاور.چرا باید اینطور باشد و چرا باید این وضعیت روز بروز وخیم تر شود؟
البته هیچوقت فراموش نمی کنیم که صنعت پاک و غیر آلاینده توسعه استان را بهمراه خواهد داشت.مردم حق دارند صنایع آلاینده و صنایع غیر آلاینده را بشناسند.مردم حق دارند منتظر برخورد مسئولینشان با آلودگی های زیست محیطی استان باشند.بیایید باور کنیم که شهروندان حقوقی دارند، حق نفس کشیدن، حق لبخند زدن و حق سرطان نگرفتن…!
... براستی چطور می شود ندید که فوج فوج شهروندان اراکی دچار انواع و اقسام بیماریهای ناشناخته و لاعلاج می شوند بی تفاوت بود؟از مسئولین استان انتظار می رود همانگونه که برای علاج سرماخوردگی عزیزان خود تلاش می کنند برای رهایی مردم از این غول بی شاخ و دم و غیر قابل کنترل انواع آلودگی آب و هوا و خاک در استان و بخصوص شهر اراک کوشش نمایند و کمی در التیام بخشی و یاری بیمارانی که معلول عوارض آلودگی صنعتی اراک هستند بکوشند.براستی چه اتفاقی می افتد که اینهمه آلودگی و عوارض سالها بدست فراموشی سپرده می شود؟
کافی است یک بیمار آسمی یا بیمار قلبی در خانواده تان باشد.آنوقت شدت له شدن شهروندان را زیر چرخهای آلوده کننده صنایع استان و بخصوص شهر اراک حس می کنید.بنده هم مثل خیلی از شهروندان در اقوام درجه یک این دو نوع بیماری را موجود داریم که دقیقا رنج بیماران تنفسی و قلبی را از دم و بازدم این هوای مسموم درک می کنم.
راستی چگونه است که هیچکدام از ارگانهای رسمی و دولتی آمار درستی از بیماران تنفسی استان در دست ندارند.این در حالی است که شرکت ایرالکو از یک سو از سوی دیگر نیروگاه شازند مثل یک قیچی در حال قطع کامل شریانهای حیاطی شهر اراک هستند.کافی است آماری از بیماران خونی و تنفسی و قلبی شهر اراک تهیه شود تا به عمق فاجعه پی ببریم.
برای این کار با چند مرکز بهداشتی و درمانی کشوری در شهرهای تهران و اصفهان تماس تلفنی می گیریم که خدمات خاص به اینگونه بیماران ارائه می دهند اما مثل همیشه ترس هست و حرفه نه چندان دوست داشتنی خبرنگاری و آنطرف خط کسی که باصدای مردد می گوید نمی توانیم آمار بیمارانمان را به شما بدهیم و بعد صدای بوق های مقطع …
تا بحال فکر کرده اید هزینه های معالجه اینگونه عوارض از جیب چه کسی پرداخت می شود و چه هزینه سنگینی به بیت المال وارد می گردد؟اصلا از هزینه های روحی و روانی وارده به جامعه صرفنظر می کنیم…
کدامیک از این مسئولین استانی تا بحال از خودش پرسیده که چرا طرح توسعه نیروگاه شازند در حالی اجرا می شود که این نیروگاه نتوانسته نسبت به تعهداتش در مورد گاز سز شدن کامل فرایند نیروگاهی موفق بشود و هنوز هم مازوت مصرف می کند؟مگر مسئولین نباید حامی حقوق مردم باشند؟مگر این مردم بی پناه بجز این مسئولین بومی بی حال خواب آلوده و این مسئولین غیر بومی بی تفاوت ملجا و پناهی دارند؟
از آلودگی گفتیم و یادمان آمد بجز انواع آلودگی هوا ، الودگی های دیگری هم در این استان و بخصوص شهر اراک وجود داشته و دارد که گهگاه به مناسبتهای خاص و برای ژستهای تبلیغاتی مورد توجه اربابان تبلیغات و رسانه استان قرار می گیرد و بعد هم فراموش می شود تا وقتی دوباره بخواهیم توجه مردم را به خودمان جلب کنیم که مثلا ما هم هستیم و وجود داریم.
راستی چرا مسئولین استان توضیح نمی دهند این بودجه رفع آلودگی کجاها هزینه شده تا مردم به صداقت و دقت نظارت این مسئولین پی ببرند و نسبت به نظام دلگرم تر شوند که مسئولینشان هنوز هم وظیفه اصلی خود را برای دفاع از حقوق حقه مردم فراموش نکرده اند؟
آیا با زیر گذر ساختن و چند تا و نصفی درخت کاشتن مشکل صدها هزار تن الایندگی که یکی از این صنایع طی یکسال به هوای اراک ارمغان می دهد حل می گردد؟تازه کجاست اینهمه آمار درخت کاری که ابتدای هر سال برای رسانه های استانی رپرتاژ به ارمغان می آورد و برای مسئولین غفلت؟بالاخره باید دید این فضای سبزی که می گویند ایجاد کرده ایم و ساماندهی نموده ایم کجاست؟
ظریفی می گفت درختکاری پیشکش! زیر دماغ استانداری و شورای شهر و شهرداری کلی درخت یکدفعه غیب شد و هیچکس هم حتی صدایش در نیامد که مگر نباید محیط زیست را پاس بداریم؟مگر این درختان بی زبان ریه های سرطانی شهرمان نیستند؟
بالاخره امیدواریم روزی برسد که آمار درست و دقیقی از سهم صنایع و اتومبیلها در آلودگی هوای این شهر مصیبت زده اعلام شود که حداقل بدانیم یک کار آماری برای حفظ سلامت شهروندان انجام شده و خیر سرمان مسئولین شهرو استانمان از امار هم سر در می آورند!
حالا شاید بگویید اگر این دو آلاینده شهر اراک اصلاح شوند مشکل حل می شود مگر؟درست اندیشیده اید چرا که مگر می شود سهم پتروشیمی و پالایشگاه تازه تغییر نام داده شازند را ندیده گرفت؟تازه مگر این آلودگی ها به این چند صنعت ختم می شود؟
تا وقتی عزم جدی برای اصلاح صنایع استان نباشد و درصد آالایندگی صنایع مهم نباشد همین است که هست!!!امروز دادستان اولتیماتوم می دهد و نماینده تهدید می کند و تا سال دیگر همه فراموش می کنند که اصلا آلودگی بوده!خنده دار نیست؟پارسال دادستان کلی مصاحبه مطبوعاتی کرد و ژست گرفت و تهدید کرد و یک نماینده خط و نشان کشید ولی تازه الان مهلت بیست روزه می دهند بعد از یکسال…یکی نیست بگوید با سمینار و مصاحبه و تبلیغات که نمی شود از محیط زیست حفاظت کرد.چرا که سالهاست شاهد انواع نشستها و همایشات بوده ایم ولی حسرت دیروزمان را داریم که کمی آسمان آبی تر بود.
اینجا اراک است.شهری که سالهاست مردمش از آلودگی شکوه می کنند و روز بروز بیمار تر می شوند و صنایع آلاینده اش مدام بفکر توسعه هستند.کدام مسئول بررسی نموده که این صنایع چه گلی به سر مردم اراک زده اند جز اینکه هنوز جوانانمان بیکارند و صنایع شهرمان شده جولانگاه کارگران غیر بومی استانهای مجاور.چرا باید اینطور باشد و چرا باید این وضعیت روز بروز وخیم تر شود؟
کدام نهاد مسئول تا بحال آمار دقیق و درستی از اثرات مخرب صنایع آلاینده اراک ارائه داده است که این آلودگی ها چه بروز ارگانیسم بدن می آورند و برای مقابله و پیشگیری از این وضعیت خوفناک چه باید کرد؟حداقل عوارض سرطان و آسم را برای مردم تشریح کنند تا مردم با دیدن اولین عوارض نسبت به مداوا اقدام نمایند…
بخش عمده ای از رسانه های استان که زر خرید رپرتاژند و چشم به اشاره صنایع رپرتاژ خیز!!! دارند که از فلان مجموعه چند تا گزارش در می آید و بابت فلان صفحه بهمان تومان پولی به جیب بزنیم و اصلا مهم نیست چه بلایی بر سر شهروندان استان می آید.حتی اینقدر مزه شیرین پول زیر زبان حضرات نشسته که فراموش می کنند پسرو دختر و زن و اهل و عیالشان هم در این هوای مسموم تنفس می کنند.از این آب آلوده می نوشند و محصولات کشاورزی همین خاک مریض را بر سر سفره می خورند.فرامش می کنند پدر و مادر پیرشان با چه مشقتی دم و بازدم دارند…
اگر کمی به سلامتی خود توجه داشته باشید و کمی مشامتان را نسبت به بوهای عجیب و غریب این صنایع در هوای اراک بخصوص صبحگاهان حساس نمایید درخواهید یافت که این نوع الودگی ها و شدتشان با جهت وزش باد و محل سکونت شما در اراک نسبت مستقیم دارد.
بهر حال هیچکس منکر وضعیت نگران کننده آلودگی های زیست محیطی شهر اراک نیست و باز هم گلی به گوشه جمالی آن یکی دو مسئولی که بدون در نظر گرفتن مصالح و جیب بعضی ها درباره این وضعیت هشدار داده و اعلام نگرانی کرده اند.این اقدامات هرچند موضعی و کوچک می تواند با حمایت مردم شو شهروندان به یک جنبش علیه آلودگی های این شهر تبدیل شود و اگر الباقی مسئولین دست از محافظه کاری بردارند و ضمن اعلام صادقانه مشکل بدنبال راهکار دائمی کاهش الودگی های این شهر باشند روزی فرا خواهد رسید که در رسانه های صادق این دیار خبر کاهش ابتلای شهروندان به بیماریهای عجیب و غریب تنفسی و خونی را مطالعه خواهیم نمود.
البته هیچوقت فراموش نمی کنیم که صنعت پاک و غیر آلاینده توسعه استان را بهمراه خواهد داشت.مردم حق دارند صنایع آلاینده و صنایع غیر آلاینده را بشناسند.مردم حق دارند منتظر برخورد مسئولینشان با آلودگی های زیست محیطی استان باشند.بیایید باور کنیم که شهروندان حقوقی دارند، حق نفس کشیدن، حق لبخند زدن و حق سرطان نگرفتن…!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر