روستای مرزیجران که در شمال غربی اراک واقع است و تنها پنج کیلومتر با مرکز استان مرکزی فاصله دارد در کمتر از یک دهه با جهش جمعیتی به بزرگترین روستای منطقه تبدیل شده است در حالی که از امکانات اولیه مناسب بی بهره است.
جاده آسفالته این روستا که بیش از 10 سال از بهره برداری آن می گذرد دیگر توان پاسخگویی به نیازهای ترافیکی روستا نشینان مرزیجران؛هزاوه و ساقی را ندارد. این جاده با عرضی کم حتی یک چراغ روشنایی ندارد.این در حالی است که به دلیل عبور و مرور روستائیان از آن موتور سیکلتهای بی چراغ و ماشینهای کشاورزی در این جاده زیادند.
دیشب؛جمعه 8 امرداد ماه 89 بر اثر دو سانحه رانندگی در جاده مذکور چندین تن کشته شدند که علت اصلی یکی از آنها نقص در سیستم روشنایی موتور سیکلت یکی از روستائیان بود که اگر چراغ روشنایی در این جاده می بود این اتفاق تلخ رخ نمی داد.
لطفی؛نماینده اراک در مجلس در بازدید اخیر خود از مرزیجران قول تعریض این جاده را داده بود در حالی که فقط خط کشی آن دوباره رنگ شد و جاده مرزیجران در شب به دلیل عدم وجود سیستم روشنایی برای رانندگی بسیار خطرناک است.
یکی دیگر از مشکلات اساسی روستائیان مرزیجران کمبود آب است.علی رغم قول لطفی برای حل این مشکل اداره کل راه و ترابری به سازمان آن روستایی اجازه نمی دهد برای انتقال لوله آب جاده مرزیجران را در محل مورد نظر حفاری کند. این در حالی است که قریب به نیمی از روستائیان از صبح تا عصر و از عصر تا نیمه های شب آب ندارند و در آستانه ماه رمضان با مشکلات زیادی رو به رو هستند.
مشکل دیگر این روستائیان عدم کفایت و لیاقت شورای اسلامی روستای مرزیجران است. اعضای این شورا که اکثر از افراد کم سواد تشکیل شده اند و برخی از آنها نیز اعتیاد به مواد مخدر دارند در طول دوره تصدی مسئولیت خود کوچکترین قدمی برای عمران و حل مشکلات مرزیجران برنداشته اند.
امید است با همت مسئولان امر مشکلات این روستا که به دلیل خوش آب و هوایی منطقه «شهرستانک» آن مورد توجه قرار گرفته است رفع شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر