«ملک اراک»: بر خلاف تمامی اعتراضات علیه وضعیت اسکواش اراک در چند ماه اخیر ، اوضاع هم چنان روند یک نواختی دارد.
هنگامی که صندلی ریاست هیئت به تاراج برده شد ، هیچکسی به فکر این زوال و نابودی نبود.هنگامی که کم کم ضعف را مشاهده کردند،هیچ گونه اقدامی برای پیشگیری از مرگ زودهنگام این ورزش نوپا در اراک نکردند و حالا شاهد جوان مرگی ورزشی هستیم که روزگاری در اوج قدرت خود ، شهرهای دیگر ؛حتی پایتخت؛ را به زانو در آورده بود.
مگر نه اینکه در ورزش از دوستی ها و پاکی ها سخن می گوییم؟مگر نه اینکه شعار ورزش را با حرکت و تحول همراه می سازیم؟مگر نه اینکه ورزش را یکی از بزرگ ترین درمان های تاریخ بشر می دانیم؟!پس سهم این نیکی ها کجاست؟زد و بند بازی و سو استفاده در دیار ما ورزشکاران جائی ندارد پس به حتم شما از جنس ما نیستید.و این خطرناک ترین مشکلی است که امروزه گریبان ورزشمان را گرفته.
از پر ببینده ترینش که فوتبال است تا اسکواش که پرهیجان ترینش است همه و همه گرفتار این ریشه دوانی ها شدند.چرا هیچکس برای ما و بقیه اسکواش بازان اراکی دلسوزی نمی کند؟!چرا هیچکس صدای بی صدایی اعتراض ما را نمی شنود؟!این حق ما نیست.این حق ماهایی نیست که با ضربه های عاشقانه مان به توپ، دیوار ساکن مرده را به وجد می آوریم.این حق ورزشکاران و ورزش دوستان نیست که اینگونه مورد بی لطفی و بی توجهی قرار گیرند.
خسته شدیم از این مدیر و از این اوضاع آشفته!به وضعیت کرت ها رسیدگی نمی شود ؛ گویا اسکواش اراک سرپرست ندارد.از بین سه کرت موجود در اراک، یکی از آن ها چند ماهی است که غیر قابل استفاده است و دو کرت دیگر نیز شرایط مناسبی ندارند.در این بین هنگام نقاشی کرت وسط شاهد یک حادثه نیز بودیم.فرد نقاش به دلیل پرت شدن از نردبان و نبودن کسی برای نجات وی در کما فرو رفت و این نیز به نوبه ی خود کم نظیر بود.
ولی در این میان تنها امید ورزشکاران و مربیان به رسیدن روزهای خوش در آینده است،گویی همواره زیر لب زمزمه می کنند:آسمان همیشه ابری نمی ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر