امروز سالروز بزرگداشت کشتگان قحطی بزرگ در ایران است. در بین سالهای 1295 تا 1298 شمسی بر اثر قحطی در ایران هزاران ایرانی جان خود را از دست دادند. فقط در تهران نیمی از جمعیت 400 هزار نفری شهر از گرسنگی مردند و طی یک هفته در سال 1296 50 نفر از مردم قم از گرسنگی و سرما جان خود را از دست دادند.
مجله وزین «40 چراغ» به این موضوع پرداخته است و داستانی تلخ اما زیبا به نقل از «میرزا خلیل خان ثقفی(اعلم الدوله)» طبیب دربار سلطنتی نقل کرده است :
«در گذر تقی خان یکی دکان شیر برنج فروشی بود که حالا شاید هم باشد. در روی بسط یک مجمعه بزرگ شیر برنج بود که تقریبا ثلثی از آن فروخته شده بود و یک کاسه شیره با بشقاب های خالی و چند عدد قاشق نیز بر روی بساط گذاشته بودند. من از وسط کوچه رو به بالا حرکت می کردم و نزدیک بود به محاذات داکان برسم که ناگهان در طرف مقابلم چشمم به دختری افتاد که در کنار دیوار ایستاده بود و چشم به من دوخته بود. دفعتا نگاهش از سوی من برگشت و به بساط شیر برنج فروشی افتاد. آن دختر شش؛ هفت سال بیشتر نداشت. لباس ها و چادر نمازش پاره پاره بود و چشمان و ابروانش سیاه و با وجود آن اندام لاغر و چهره زرد که تقریبا به رنگ کاه درآمد بود بسیار خوشگل و زیبا بود. همین که نگاهش به شیر برنج فروشی افتاد لرزش شدیدی در تمام اندامش پدیدار گشت و دست های خود را به حال التماس به جانب من و دکان شیر برنج فروشی که هر دو در یک امتداد قرار گرفته بودیم دراز کرد و خواست اشاره کنان چیزی بگوید اما قوت و طاقتش تمام شد و در حالی که صدای نامفهومی شبیه به ناله از سینه اش بیرون می آمد به روی زمین افتاد و ضعف کرد. من فورا به صاحب دکان دستور دادم که یک بشقاب شیر برنج که رویش شیره هم ریخته بود آورد و چند قاشقی به آن دختر خوراندیم.پس از اینکه اندکی حالش به جا آمد و توانست حرف بزند گفت: دیگر نمی خورم. باقی این شیربرنج را بدهید ببرم برای مادرم تا او بخورد و مثل پدرم از گرسنگی نمیرد».
-مجله 40 چراغ – شماره 416 – صفحه 81
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر